Istotnym elementem współczesnej edukacji jest przygotowanie człowieka do funkcjonowania w cyfrowym świecie. Rewolucja cyfrowa określa dziś nie tylko sposób, w jaki komunikujemy się, pracujemy, uczymy, wywiera wpływ również na nasz na sposób myślenia, postrzegania, zachowanie, odczuwanie. Nowoczesne technologie na stałe wpisały się w realia funkcjonowania we współczesnej rzeczywistości. Niezwykle ważne stało się dziś pytanie jak w obliczu takiej sytuacji wzbogacić i rozszerzyć tradycyjny proces kształcenia o cyfrowe narzędzia i pomoce dydaktyczne tak, aby od maleńkiego przygotowywać dziecko do życia w szybko zmieniającej się rzeczywistości? Dziś możemy śmiało mówić o konieczności uczenia się przez całe życie. Nie można zapominać, że podstawą do takiego podejścia jest edukacja we wczesnym dzieciństwie. Już kilka lat temu zespół ekspertów działający w ramach Rady ds. Edukacji Informatycznej i Medialnej działający przy Ministrze Edukacji Narodowej, mając na uwadze przyszłość dzieci, opracował dokument „Kierunki działań w zakresie nauczania dzieci i młodzieży oraz funkcjonowania szkoły w społeczeństwie informacyjnym. Nowe technologie w edukacji”, w którym wskazał pięć strategicznych zagadnień koniecznych dla budowania kompetencji cyfrowych w procesie edukacyjnym. Autor publikacji dokonuje prezentacji wyników badań prowadzonych w tym zakresie. Próbuje jednocześnie wskazać możliwości, jakie proponują instytucje mające na względzie poprawę kondycji oświaty w zakresie TK. Są to między innymi programy takie jak np. „Cyfrowa Szkoła”, „Edukacyjne Wrota Regionu Łódzkiego”. Czy jednak zasoby do jakich placówki oświatowe mają dostęp są wykorzystywane i jeżeli tak to w jakim stopniu? To pytanie zapewne nurtuje wielu, a jeżeli ktoś nie zastanawiał się nigdy nad tym, ten artykuł na pewno pobudzi do refleksji.