Niemal każdy system edukacji, czy też każda reforma edukacji, w swoich założeniach podkreśla potrzebę indywidualizacji kształcenia, czyli inaczej personalizacji. Dokumenty programowe, określające kierunki rozwoju edukacji, jako podmiotowe wskazują indywidualne zainteresowania, możliwości i potrzeby edukacyjne, zawodowe i osobiste uczącego się. Wydaje się, że nowoczesne technologie medialne tworzą właśnie takie spersonalizowane środowisko edukacyjne. Należy jednak podkreślić, że konieczne jest wsparcie technologii poprzez spójną ideę kształcenia, w której technologia znajdzie swoją właściwą rolę, stając się katalizatorem i instrumentem personalizacji.

Nowoczesne technologie zmieniły ucznia, jego oczekiwania wobec szkoły i nauczycieli. Wiedza szkolna, a zwłaszcza sposób jej przekazywania i egzekwowania stały się nieatrakcyjne w zestawieniu z „repozytorium wiedzy wszelakiej” – jak niektórzy nazywają Internet. Dodatkowo, na ogół szkoła dysponuje starszą technologią niż ta, do której uczniowie dysponują prywatnie. Autor w niniejszym artykule stara się zmierzyć z postawionym wprost pytaniem o sens istnienia szkoły. Następnie definiuje znaczenie technologii mobilnych dla nowoczesnej edukacji, by wreszcie uzasadnić potrzebę personalizacji, dla której te technologie są przydatnym narzędziem.