Przemiany społeczne, gospodarcze, naukowe i technologiczne zmieniają wszystkie sfery życia człowieka. Sfera kultury nie jest tu wyjątkiem – powstają nowe formy kultury, będące efektem rozwoju nowych technologii medialnych. Internet, techniki cyfrowe dały możliwości oraz impuls do rozkwitu multimediów, czyli usług, serwisów interaktywnych, gier, blogów. Zmianom ulegają także klasyczne formy kultury (kino, książka, prasa, telewizja) – globalizacja wymusza konkurowanie nie tylko na rynku lokalnym, znikają bariery ekonomiczne związane z dostępem do kanałów dystrybucji, dostępniejsze są narzędzia i środki potrzebne do wytworzenia dóbr kultury. Ogół tych zjawisk zamykamy w haśle Kultura 2.0.

Na pierwszy rzut oka zjawiska te wydają się mieć pozytywny charakter, nie należy jednak zapominać o drugiej stronie medalu. Nowe technologie znoszą wiele granic dostępie do kultury, niestety tworzą jednocześnie nową barierę. Jest nią dostępność, ale przede wszystkim umiejętność korzystania z technologii. Problem cyfrowego wykluczenia dotyka zazwyczaj ludzi starszych, gorzej wykształconych, mieszkańców obszarów wiejskich.

Niniejszy raport jest próbą opisania polskiej rzeczywistości w aspekcie rozwoju Kultury 2.0.