Intensywny rozwój technologii cyfrowych stwarza konieczność dostosowania systemu edukacji do potrzeb i oczekiwań społeczeństwa. Uczenie się przestało być przypisywane tylko do młodej, wchodzącej w życie części społeczeństwa a stało się koniecznością, elementem życia człowieka niezależnie od wieku czy już zdobytego wyksztalcenia czy doświadczenia. Ekspansja technologii w codzienne życie człowieka sprawiła, że wszyscy stoją przed koniecznością podnoszenia swoich umiejętności w celu poprawy jakości życia i sposobu funkcjonowania w zmieniającej się cyfrowo rzeczywistości. Autor publikacji skupił swoją uwagę na specyfice kształcenia osób starszych w zakresie technologii cyfrowych i możliwości ich wykorzystania w codziennym życiu przez osoby dojrzałe. Dokonał analizy przemian edukacyjnych i społecznych jakich doświadczamy w ostatnich latach,   odniósł się w swoich rozważaniach do złożoności przeobrażeń społeczeństwa analogowego w informacyjne oraz poruszył problematykę aktualnych teorii andargogicznych i gerontologicznych, warunkujących efektywną pracę edukacyjną ze studentami podejmującymi naukę w polskich i czeskich UTW. W końcowej części opracowania poruszył kwestie związane z kompetencjami i kwalifikacjami edukatorów osób dorosłych w UTW, ich funkcjami, rolami oraz charakterem podejmowanych czynności pedagogicznych.